گاهی یک عیب از دیگران پنهان می ماند ولی بر خود فرد آشکار است و او خود می داند که چنین عیبی دارد. این صورت اهمیت چندانی ندارد و محل اشکال و مورد بحث ما نیست . مشکل اصلی آنجایی است که عیب بر خود انسان پوشیده بماندو انسان متوجه چنین عیبی در خودش نشود که بخواهد آن را اصلاح کند اتفاقاً در چنین حالتی معمولاً دیگران از عیب انسان مطلع می شوند،ولی انسان خود از آن بی خبر باقی می ماند و این خیلی بد است.
بی شک این تلاش گویای هر آنچه در باب تربیتِ یاوران آخر الزمانی سید الشهدا (ع) می توان گفت و نوشت نیست،ولی می تواند راه گشای بررسی و بازشناسی این موضوع مهم باشد. تردیدی نیست که این کار کاستیهایی نیز دارد،که پیشاپیش از هر بررسی و نقدی در این راستا استقبال و قدردانی می کنم.